Blanc.

Welke debiel heeft dit eigenlijk bedacht!?
Een magazine van zo'n 100 pagina's produceren in 9 weken!?
Ik geloof dat ik nog nooit zoveel rush, exciety, stress, passie, moeheid, enthousiastme, ongeloof en vooral energie in mijn lijf heb gehad. Maar toch sta ik elke dag op met een lach, een twinkel in mijn ogen en zin om weer dingen voor elkaar te krijgen. Zin om grenzen op te zoeken, andere mensen zo ver te krijgen en vooral mezelf tot het uiterste te drijven.

Elke avond zo rond 1u (zoals nu) stort ik volledig in elkaar, maar dat is goed. Na een dag in de stad sjouwen, met een enkel die nogsteeds niet mee wil, en praatjes maken met iedereen die je tegenkomt komt er vaak ook geen avond van rust. Een etentje hier, een afspraak daar, een mailtje hier een belletje daar, de drukte houd maar niet op, maar het is goed. Wat had ik anders gedaan? Als een leeghoofd in een winkel gestaan? Uit je neus etend en afvragend of dit nou je leven is.

Het is goed, ik heb juist nu het gevoel dat ik mijn leven leef en mijn passie volg! Nu nog met het magazine Blanc de race in de minor magazines op AMFI winnen en dan heb ik weer een doel bereikt. Sowieso heb ik straks denk ik wel iets bereikt als ik met een doosje van de drukker kom met zon 20 copies van ons VERY OWN magazine Blanc!


Voor nu geef ik toe aan mijn coma en wacht ik op een nieuwe dag die mij vast weer veel meer rush en interesses brengt, maar wel met een gelukkig hart!

Liefde,
1.22 am